Александр Сергеевич Пушкин
Арион
| Нас было много на челне; Иные парус напрягали, Другие дружно упирали В глубь мощны веслы. В тишине На руль склонясь, наш кормщик умный В молчанье правил грузный челн; А я — беспечной веры полн, — Пловцам я пел… Вдруг лоно волн Измял с налету вихорь шумный… Погиб и кормщик и пловец! — Лишь я, таинственный певец, На берег выброшен грозою, Я гимны прежние пою И ризу влажную мою Сушу на солнце под скалою. |
Niin monta meitä sillä purrella; sai toiset työkseen purjeet kiristää ja toiset painaa airot syvimpään. Ja vaiti siinä hiljaisuudessa on viisas ruorimies, hän kannellaan vei reitillämme purtta painavaa; vaan minä sitten — mitä huolinkaan — vain lauloin miehille… kun viuhuen käy myrsky kimppuun aallot murtaen… ja ruorimies ja toiset katoaa! Ja yksin minut, oudon laulajan, vei rantaan myrsky, ja kuin ennenkin jäin sinne hymnejäni laulamaan ja vanhaa kasukkaani auringossa kallioilla saan nyt kuivattaa. |
Перевод на финский Ilpo Tiihonen.
Свежие комментарии